Geschiedenis van de TCG:
"Geneeskunde van de hoogste categorie is als voeding voor de individuele bestemming en correspondeert met de Hemel. Indien men zijn levensjaren wil verlengen zonder oud te worden, dient men deze geneeskunde te gebruiken.
Geneeskunde van de middencategorie is als voeding voor individuele natuur en correspondeert met de Mens. Indien men ziekte wil voorkomen en deficiëntie en uitputting wil voorkomen, dient men deze geneeskunde te gebruiken.
"De laagste klasse van geneeskunde reguleert de behandeling van ziekten en correspondeert met de Aarde. Als men koude, hitte en ander slechte invloeden voor het lichaam wil verwijderen, ophopingen wil doorbreken en ziekten wil genezen, dient men de aandacht en inspanningen te richten op de hieronder volgende lijst kruiden". -Shen Nong Ben Cao- Citaat uit de oudst bekende Chinese kruiden tekst.
Dit geeft aan dat Geneeskunde in het Oude China veel meer was dan alleen het behandelen van ziekten en kwalen. Vanaf ongeveer 500 voor Christus vormden zich door de filosofie van het Taoïsme en Confucianisme de basis ingrediënten voor de ontwikkeling van dit bijzondere geneeskundig systeem.
In China zijn filosofie en religie nauw met elkaar verbonden. Het gaat om de zoektocht naar de betekenis van het leven. De mens (microkosmos) en de natuur (macrokosmos), tijd en plaats. Afstemming van alles op elkaar.
Binnen het Confucianisme hield de filosofie zich vooral bezig met het juiste gedrag en ritueel. Niet met de bovennatuurlijke werkelijkheid. Confucius was de hersteller van tradities. Het juiste gedrag (vooral van de heerser) houdt de wereld in harmonie, want de heerser vormt de verbinding tussen mikro- en makrocosmos. Het welzijn van de staat is niet alleen van de vorst afhankelijk, maar ook de onderdanen dienen ware onderdanen te zijn. Dus rolpatronen moesten op elkaar afgestemd zijn en men hoort niet te handelen uit eigen voordeel, maar volgens de juiste maatstaf.
Een andere stroming, het Taoïsme, hield zich bezig met het volksgeloof in geesten, draken en goden. Dit is een mystieke inslag. Mensen die zich onttrokken of verzetten tegen de maatschappelijke werkelijkheid. Lao Zi en Zhuang Li zijn de hoofdvertegenwoordigers uit deze tijd.Het gaat om Dao, het bewegingsprincipe van de wereld. Het gaat aan alle dingen vooraf en het brengt deze voort. Dao is de manier waarop dingen vanzelf gebeuren en het zo min mogelijk ingrijpen in de processen die plaatsvinden en het eigen handelen niet laten beheersen door hetgeen men wil bereiken, maar eenvoudig deelhebben aan de spontaniteit van de weg,` Wu Wei`.
In China gaat het om de samenhang der dingen. Alles onder de Hemel werd ingedeeld in categorieën bijvoorbeeld Yin-Yang en de vijf elementen.
In de derde eeuw kwam daar nog het Boeddhisme bij. Geïmporteerd vanuit India. Dit was een intensieve uitwisseling van kennis, handel en literatuur. Door het contact met de Chinese cultuur veranderde het Boeddhisme geleidelijk.
In de Tang dynastie (618-907 na Chr.) viel het hoogtepunt van het Chinese Boeddhisme. Na de Boeddhisten vervolging van 845 , werden duizenden kloosters gesloten en het Boeddhisme kan zich nooit meer helemaal herstellen. Het is nooit helemaal uit China verdwenen, maar de intellectuele bloei is wel tot een einde gekomen behalve het Chan- of Zenboeddhisme wat sterk door de Chinese denktraditie is beïnvloedt.